Εμφυτεύματα Δοντιών ★ Τύποι / Είδη ★ Τεχνικές Τοποθέτησης

Υπάρχουν σήμερα διαθέσιμοι αρκετοί διαφορετικοί τύποι εμφυτευμάτων προσφέροντας αρκετές επιλογές στον οδοντίατρο όσον αφορά το σχήμα, γεωμετρία, μήκος, διάμετρο και υλικό κατασκευής του εμφυτεύματος. Παράλληλα έχουν αναπτυχθεί και αρκετές διαφορετικές οδοντιατρικές τεχνικές για την τοποθέτηση τους. Ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ασθενούς, την ποιότητα και ποσότητα του οστού της γνάθου, τον αριθμό και τη σχετική θέση των δοντιών που λείπουν, ο εμφυτευματολόγος θα αποφασίσει τον κατάλληλο τύπο των εμφυτευμάτων, την τεχνική τοποθέτησης, και την μορφή της αποκατάστασης (στεφάνη, γέφυρα, οδοντοστοιχία) που θα χρησιμοποιηθεί.

Τα εμφυτεύματα δοντιών μπορούν να κατηγοριοποιηθούν αναλόγως με:

• Μέθοδο εμφύτευσης και σχήμα - σε ενδοοστικά (ριζόμορφα), διαοστικά και υποπεριοστικά
• Χρόνος φόρτισης - 2 φάσεων (καθυστερημένη φόρτιση) ή 1 φάσεως (άμεση φόρτιση)
• Μέγεθος - μεγάλης, κανονικής ή μικρής διαμέτρου (mini) και κανονικού ή μικρού μήκους
• Υλικό κατασκευής - τιτάνιο, κράμα τιτανίου, ζιρκόνιο

Οι συγκεκριμένοι τύποι εμφυτευμάτων κατηγοριοποιούνται αναλόγως του σχήματος των εμφυτευμάτων και του τρόπου που αυτά εμφυτεύονται και σταθεροποιούνται στη γνάθο.

• Ενδοοστικά. Τα ενδοοστικά εμφυτεύματα δοντιών είναι ο πλέον χρησιμοποιούμενος τύπος. Πρόκειται για τα συνηθισμένα ριζόμορφα εμφυτεύματα μου υποκαθιστούν τη ρίζα του φυσικού δοντιού που λείπει. Έχουν το σχήμα κυλινδρικής ή κωνικής βίδας, που μοιάζει με το σχήμα μιας ρίζας φυσικού δοντιού και 'βιδώνονται' χειρουργικά στο οστό της γνάθου με τη βοήθεια του σπειρώματος που έχουν στην εξωτερική τους πλευρά. Προσφέρουν την βάση για την προσαρμογή μιας οδοντιατρικής αποκατάστασης είτε μίας στεφάνης ή γέφυρας δοντιών ή και τεχνητής οδοντοστοιχίας.

  Τα σύγχρονα εμφυτεύματα αποτελούνται από δύο ή τρία μέρη. Τα εμφυτεύματα που αποτελούνται από δύο μέρη έχουν το κυρίως εμφύτευμα στο οποίο βιδώνεται το προσθετικό δόντι ενώ τα εμφυτεύματα των τριών μερών έχουν το κυρίως εμφύτευμα, το προσθετικό κολόβωμα και την προσθετική στεφάνη.

• Υποπεριοστικά. Αποτελούνται από ένα μεταλλικό πλαίσιο το οποίο τοποθετείται στο φατνιακό οστό κάτω από τα ούλα. Πάνω στο μεταλλικό πλαίσιο είναι προσαρμοσμένοι άξονες ή ράβδοι που προβάλλουν από τα ούλα και πάνω σε αυτούς προσαρμόζονται τα τεχνητά δόντια. Χρησιμοποιούνται για την στήριξη τεχνητών οδοντοστοιχιών όταν δεν υπάρχει αρκετό εύρος ή βάθος οστού για την στήριξη συμβατικών οδοντοστοιχιών. Σπάνια χρησιμοποιούνται πλέον.
• Διαοστικά. Πρόκειται για εξειδικευμένο τύπο εμφυτευμάτων που σπάνια χρησιμοποιούνται πλέον γιατί απαιτούν εκτεταμένη χειρουργική επέμβαση υπό γενική αναισθησία σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Αποτελούνται από 2 ή περισσότερες μεταλλικές ράβδους που διαπερνούν τη γνάθο, στις προεκβολές των οποίων στο στόμα στηρίζεται μια τεχνητή οδοντοστοιχία της κάτω γνάθου. Χρησιμοποιούνταν σε ασθενείς με μεγάλη έλλειψη οστικής μάζας στη γνάθο.

Η διάδοση της χρήσης οστικών μοσχευμάτων και η κατευθυνόμενη οστική αναγέννηση έχουν προσφέρει νέες δυνατότητες στους εμφυτευματολόγους που καθιστούν περιττή τη χρήση των υποπεριοστικών και διαοστικών τύπων εμφυτευμάτων. Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των τοποθετούμενων εμφυτευμάτων δοντιών είναι ενδοοστικά ριζόμορφα κοχλιωτά.

Οι τεχνικές εμφύτευσης και τα χρησιμοποιούμενα εμφυτεύματα μπορούν να κατηγοριοποιηθούν και βάσει του αριθμού των χειρουργικών επεμβάσεων που απαιτούνται για την τοποθέτηση των οδοντικών εμφυτευμάτων καθώς και του χρόνου φόρτισης τους (δηλαδή της τοποθέτησης της οδοντικής αποκατάστασης):

• Τοποθέτηση 2 φάσεων με καθυστερημένη φόρτιση: Αποτελεί τη συχνότερα χρησιμοποιούμενη τεχνική τοποθέτησης εμφυτευμάτων δοντιών που εκτελείται σε 2 φάσεις σε διάστημα μερικών μηνών μεταξύ τους. Κατά την πρώτη επέμβαση γίνεται η χειρουργική τοποθέτηση του εμφυτεύματος κάτω από τα ούλα, ακολουθεί μια περίοδος 3-6 μηνών για να προχωρήσει αρκετά η οστεοενσωμάτωση του, και κατόπιν γίνεται η δεύτερη επέμβαση για την αποκάλυψη του εμφυτεύματος, την προσθήκη του κολοβώματος και την προετοιμασία της προσθετικής αποκατάστασης (στεφάνης, γέφυρας ή οδοντοστοιχίας).
• Τοποθέτηση 1 φάσης με καθυστερημένη φόρτιση: Διαφέρει από την προηγούμενη τεχνική καθώς δεν απαιτείται δεύτερη χειρουργική επέμβαση καθώς χρησιμοποιείται άλλος τύπος εμφυτευμάτων που αφήνονται να προεξέχουν από τα ούλα μετά την αρχική επέμβαση. Επομένως, μετά την περίοδο οστεοενσωμάτωσης απαιτείται μόνο η προετοιμασία και τοποθέτηση της αποκατάστασης που θα αντικαταστήσει τη μύλη του δοντιού. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και τα mini εμφυτεύματα στα οποία το κολόβωμα είναι ενσωματωμένο στο σώμα του εμφυτεύματος.
• Τοποθέτηση 1 φάσης με άμεση φόρτιση: Αυτή η τεχνική τοποθέτησης άρχισε να χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια δίνοντας την δυνατότητα συντόμευσης του συνολικού χρόνου θεραπείας. Απαιτείται ειδικό πρωτόκολλο τοποθέτησης και είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί μόνον όταν υπάρχει πολύ καλή ποιότητα οστού στη γνάθο.

Σήμερα υπάρχουν διαθέσιμα εκατοντάδες διαφορετικά μοντέλα οδοντικών εμφυτευμάτων τα οποία εκτός από τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν ανωτέρω μπορεί να διαφοροποιούνται επίσης και ως προς την ύπαρξη ή μή σπειρώματος, την απόσταση μεταξύ των σπειρών, την κλίση ή και βάθος των σπειρών, την ύπαρξη κενών κοίλων χώρων, την γεωμετρία τους (κυλινδρικά, κωνικά, βαθμιδωτά, ευθεία, κεκλιμένα κλπ) αλλά και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά.